“Devlet sırlarının” ifşası, sadece AKP yanlılarını değil, Murat Yetkin’den Cengiz Çandar’a, onun devletlû muarızlarını da ürkütmüş durumda. “Devletin mahremine girilmesi” karşısında ortak bir dehşet ve irkilme hali bu. Onların “mahrem” saydıkları şeyler (zamanında wikileaks belgelerinde de ifşa olduğu üzere), aslında devlet denen nesnenin nasıl bir kaba çıkar ve dehşetengiz kan hesabının üzerine inşa olduğunu ayan beyan ortaya seriyor çünkü.

Aslında köklü, eski bir korku bu. “Kralın” çıplak kalması, “mahrem” yerlerinin görünür olması korkusu. Bugün bu korkunun siyaseti teslim alması ihtimalinin önünü kesmek için, “devlet sırrı” tartışması üzerinden meseleyi “devletin güvenliği” kavramına sıkıştıran herkese karşı tutum almalıyız. Halkın siyasetin en temel meselesi olan savaş hakkında bilgi söz sahibi olma hakkını AKP’ye karşı da onun devletlu-liberal muarızlarına karşı da her koşulda ve inatla savunmalıyız. Tıpkı geçen yüzyılın başlarında, “devlet sırrı” mevhumuna karşı tavrımızın ne olması gerektiğine dair pratik bir örnek olan Ekim Devrimi’nde olduğu gibi.

Hatırlayalım: 8 Kasım 1917’de Bolşevik devrimin zaferinden bir gün sonra, yeni devrimci hükümetin ilk dış politika kararı, bizzat Lenin tarafından kaleme alınan ve Tüm Rusya Sovyetleri Kongresi tarafından onaylanan “Barış Bildirgesi”nin yayımlanması olur. I. Dünya Savaşı’nın adil ve demokratik bir barışla bitirilmesi çağrısıdır bu. Bildirge aynı zamanda savaş öncesi ve sonrasında yapılmış bütün gizli diplomatik anlaşmaların kamuoyuna açıklanacağını ve bundan öyle uluslararası ilişkilerinin halkın gözleri önünde yürütüleceğini bildirir. Gerçekten kısa zaman sonra Çarlık Rusya’sının İngiltere ve Fransa ile imza etmiş olduğu bütün gizli anlaşma ve protokoller, şifreli telgraflar bir bir yayımlanmaya başlanır. 23 Kasım’da Izvestiya’da yayımlanmaya başlanan bu gizli belgeler, daha sonra broşür olarak da basılır. Bu belgelerin İngilizce çevirilerinin 12 Aralık 1917’de Manchester Guardian gazetesinde yayımlanması, İngiltere ve ABD’de büyük bir tepkiye yol açar. Bolşeviklerin ifşası dünya çapında bir skandal halini alır. Nasıl almasın ki? Belgeler, büyük güçlerin dünyayı nasıl savaşa sürüklediklerini, o tumturaklı vatan-millet edebiyatının ardında savaşın hangi çıkar ilişkilerinin ürünü olduğunu hiçbir şüpheye yer vermeyecek şekilde ortaya koymaktadır.

Dışişleri Halk Komiseri Leon Troçki bu belgelerin yayımlanmaya başladığı gün şöyle bir açıklamada bulunur:

“Gizli diplomasi, çıkarlarına tabi kılmak için halkın çoğunluğuna yalan söylemek zorunda olan mülk sahibi sınıfların elinde bir araçtır. Karanlık fetihçi planlarıyla, yağmacı ittifak ve anlaşmalarıyla emperyalizm, gizli diplomasi sistemini en yüksek derecesine vardırmıştır. Avrupa halklarını yok etmekte olan emperyalizme karşı mücadele, aynı zamanda gün ışığından korkmak için çokça nedeni olan kapitalist diplomasiye karşı da mücadeledir. Rusya halkı, Avrupa halkları ve bütün dünya, finans sermayesinin ve sanayicilerin, parlamenter ve diplomatik ajanlarıyla birlikte gizlice yürüttükleri planlara dair gerçekleri belgeleriyle öğrenmelidir. Avrupa halkları, bu gerçeğe ulaşma hakkının bedelini, kanlarıyla ve evrensel bir ekonomik felaketle ödemişlerdir. Gizli diplomasinin ilgası, dürüst, halkçı ve gerçekten demokratik bir dış siyasetin temel koşuludur. Sovyet hükümeti böyle bir dış siyaset yürütmeyi görevi saymaktadır. (…) İşçi ve köylü hükümeti, gizli diplomasi ve entrikaları, şifreleri, kriptoları ve yalanları ilga ediyor. Bizim saklayacak hiçbir şeyimiz yok.”

Gerçekten. Bizim korkacak, saklayacak hiçbir şeyimiz yok. Olanlar korksunlar.

(Bu konuda ayrıca bkz. Ahmet Bekmen, “Devlet Sırrı” http://baslangicdergi.org/?p=4789 )