Toplumsal mücadelelerde, siyasal öncü (parti) açısından bazı gereksinimler son derece yakıcıdır. Birincisi, gelişen devrimci süreç ve bu sürecin ortaya çıkardığı ihtiyaçların gerisine düşmemesi; ikincisi ise, kendini sürece uyarlama yeteneğidir.

Umudu ve kitlelerin sürükleyici gücünü, hareketli yaşayışını canlı tutan bu yeteneğin varlığı, toplumsal hareketi de güvenceye alır.

Gelişen son operasyonlar, objektif olarak ‘DTP’nin sınanması’nı sağlamış ve DTP, yerel yönetim seçimlerinde olduğu gibi, bundan da başarıyla çıkmıştır.

DTP, süreç ve bu sürecin ortaya çıkardığı ihtiyaçların gerisine düşmemiş, kendini uyarlayarak son derece tehlikeli gelişen karşı hamleyi boşa çıkarma iradesini göstermiştir.

Süreç ve sorunlar DTP’yi yadırgamıyor…

DTP, halka ve halkın demokratik taleplerine, demokratik hareketliliğine yakışıyor…

* * *

DTP’nin, büyük gözaltılara, sayısız tutuklamalara, çocuk ve kadın kıyımına rağmen soğukkanlılığını koruması, olup biteni, ne yaptığını ve ne yapması gerektiğini bilen bir olgunlukla karşılaması, en önemlisi de aysbergin görünmeyenlerini açığa çıkarma gayreti içinde olması, en az seçimlerde sağladığı başarısı kadar anlamlı ve bir o kadar da moral vericidir.

DTP’nin, DEP’ten bu yana, demokratik mücadele içinde yer alan, aynı gelenekten gelen siyasal partilerin önemli kademelerinde sorumluluklar üstlenen, ancak bugün çeşitli nedenlerle parti organlarının ‘dışında kalan’larla bir araya gelmiş olması, son derece önemlidir ve bana göre sağlanan başarılarla aynı değeri taşır.

Demokratik duruşta ısrar etmek ve saldırılar karşısında yalpalamadan durmayı başarmak ne kadar anlamlı ve önemliyse, Kürt birikimini, demokratik Kürt potansiyelini, siyasal entelektüel gücünü bir araya getirmek ve buradan (belki de) yeni bir siyasal yapılanmaya gitmek de bir o kadar önemlidir. Hatta daha fazlasıdır.

DTP’nin; Murat Bozlak’ları, Feridun Yazar’ları, Hatip Dicle’leri, Leyla Zana’ları, Feridun Çelik’leri, Tuncer Bakırhan’ları, A.Turan Demir’leri. Abdullah Akın’ları ve daha yüzlercesini, belki de binlercesini bir araya getirmesi, bunu gereksinmesi sadece ‘zorluk derecesi yüksek bir sürecin paylaşımı, birlikte omuzlanması’ olarak değerlendirilirse, belki yanlış olmaz, ancak eksik kalır.

Buna bir de; örgütsel yapıdaki darlığı aşmak, genişlemek, daha kapsayıcı olmak, Kürtlerin demokratik birliğini sağlamak eklenebilirse; bir de çatı partisiyle taçlandırıp, partinin çizgisi, ruhu haline getirilebilirse sonuç alınmış olur. DTP’nin devlet terörüyle sindirilmeye, küçültülmeye çalışıldığı böyle bir süreçte her şey tersine döner…

* * *

Şöyle bir gerçek var: Operasyon DTP’nin ‘parti kimliği’ne, onun hukuki hiyerarşik ve dikey örgütlülüğüne yapılmamıştır. DTP’nin yatay örgütlülüğüne, demokratik toplumcu yönüne yapılmıştır.

Operasyonun bir amacı da; DTP’nin iktidar eksenli parti olmaktan çıkarak toplum eksenli parti, bir demokratik hareket olmayı amaçlayan değişim isteği ve bu yönlü çabasını kırmaktır.

Aslında demek istedikleri şudur: ‘İstediğiniz kadar genel merkeziniz olsun, MYK’nız olsun, yürütmeniz şunuz bunuz olsun ama bir demokratik toplumcu model olarak kitle örgütleriniz, kitle ile bağınız olmasın!’

Devlet’in Kürtleri ittiği nokta, ‘Kürdistan nasıl hayal idiyse, demokratik çözüm de o kadar hayaldir’ noktasıdır ve bu, halkı bütünüyle umutsuzlaştırmayı, sosyal, düşünsel ve ruhsal direncini kırma amaçlıyor…

DTP’nin bu gerçeği fark etmiş olması, saldırılar karşısında güçlü durmasını sağlayan önemli bir olgudur.

Süreç gerçekten de DTP’yi yadırgamıyor! Aksine daha çok saygınlık kazandırıp olgunlaştırıyor.

DTP, ‘eskileri’ ve ‘yenileri’yle demokratik kolektifler birliğini oluşturabilirse daha da olgunlaşacak, çözüm umudu ve iradesi olarak güç kazanacaktır…