TTB Merkez Konseyi Başkanı Şebnem Korur Fincancı, TTB Kadın Hekimlik ve Kadın Sağlığı Kolu ve TTB Okul Sağlığı Çalışma Grubu ‘kadın hastaneleri’ söylemini değerlendirdi
Yakın bir zamanda Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin karma eğitimi tartışmaya açarak “kız okulları açılması gerekliliğinden” bahsetti. Bakanın bu açıklamaları sonrası BBP Genel Başkanı Mustafa Destici, Milli Eğitim Bakanının söylediklerine el artırarak kadın üniversiteleri açılması, kadın hastanesi yapılması planlarını da eklemişti. Sadece kadınların gideceği “kadın hastaneleri” söyleminin nasıl riskler barındırdığına, neden bugün gündeme geldiğine dair sorularımızı TTB Merkez Konseyi Başkanı Şebnem Korur Fincancı, TTB Kadın Hekimlik ve Kadın Sağlığı Kolu ile TTB Okul Sağlığı Çalışma Grubu ve birlikte yanıtladı.
Cumhur İttifakı ve bileşenlerinin bir süredir kadınları, cinsiyet eşitliğini hedef aldıklarını biliyor ve görüyoruz. Sadece kadınlara özel hastaneler açılması, kadınların, kız çocuklarının buralarda sağlık hizmeti alması toplumsal açıdan ne anlama gelir, nasıl bir tehlikeyi beraberinde getirir?
Okullar akademik kazanımların yanı sıra sosyal ve duygusal öğrenmenin eşitlikçi ve barışçı bir ortamda birbirine karşı güvene dayalı bir iklim içinde yaşanarak sağlandığı gelişim ortamlarıdır. Tek cinsiyetli okullar bu ortamın temel özelliklerini taşımadıklarından ötürü sosyal ve duygusal gelişimi aksatıcı etkiler gösterirler. Laik, çağdaş eğitimin önemli parçası olan karma eğitimle öğretim, kız-erkek öğrencilerin aynı ortamda öğretim görmesiyle birlikte sağlıklı oluşabilmekte, kadın erkek eşitliğini yaşama geçirmeyi kolaylaştırmaktadır. Bu şekilde daha dengeli kişilikler oluşmakta, farklı cinslerin birbirine ve farklılıklarına saygı göstermesi eğitim süreci içinde öğretilebilmektedir. Erkek ve kız öğrencilerin karma eğitimine dinsel ve cinsiyetçi gerekçelerle karşı çıkmak ve tek cinse dayalı eğitimi savunmak, okulların sadece öğrenme değil, aynı zamanda çocuklar ve gençler için sosyalleşme mekânları olduğu gerçeğinin göz ardı edilmesi, öğrencilerin cinsiyetlerine göre ayrıştırılması birbirinden tecrit edilmesi ile toplumun dinci-gerici ittifaklarca yeniden şekillendirilmesi anlamına gelmektedir.
Tek cinsiyet okullarında öğrenciler karşı cinsle daha az iletişim kurmakta, sosyal olarak diğer cinsiyete karşı daha güvensiz, içedönük ya da aşırı tepkili, kontrolsüz yetişebilmektedir. Çoğu zaman okuldan mezun olduktan sonra da karşı cinsle iletişime girmekte, birlikte çalışmakta hatta konuşmakta bile zorluk çekebilmektedir. Karma okullarda yetişen gençler karşı cinsle arkadaş olmak, iş birliği yapmak, kendisini ifade etmek konusunda deneyimlidirler. Küçük yaşlardan itibaren karma eğitim gören çocuklar farklılıkları anlayıp kabul etmeyi daha kolay öğrenmektedir. Cinsiyet eşitliğini öğretmenin en iyi yolu çocukların sınıflarda yan yana oturarak, birlikte öğrenerek, paylaşarak, yaşayarak büyümeleri; böylece kadın ve erkek eşitliğini küçük yaşta benimsemeleridir. Bu “eşitliği” yaşayarak öğrenmek toplumsal eşitlik açısından çok önemli bir basamaktır.
Son yıllarda karma eğitimin zararlarına dönük akıl, bilim dışı düşünceler yaygınlaştırılmaya çalışılmaktadır. Oysa, Milli Eğitim Temel Kanunu’nun 1739 sayılı Yasası’nın 15’inci maddesi ve evrensel çocuk hakları ve eğitim bilimi dikkate alındığında karma eğitimin esas olduğu ve vazgeçmenin olası olmadığı görülmektedir. Milli Eğitim Bakanı Yusuf Tekin’in kız okulları açma konusundaki açıklaması da belirttiği gibi kız çocukların okullaşma oranı ile ilgili olmaktan çok cinsiyetçi uygulamaları normalleştirmek amaçlı olup, kız çocuklarının okullaşmasındaki azalma okulların karma olması ile ilgili değildir, bu nedenle de kız çocukların okullaşmasını artırmak için tek cinsiyetli okullar çözüm değildir. Okula gitmeyen kız çocukların evde ücretsiz çalıştığı (hasta çocuk bakımı gibi) ya da evlendirildiği düşünüldüğünde kız çocukların okullaşmasının artırılması için bu sorunların çözümüne eğilmek gereklidir.
Cinsiyet ayrımcılığı ruhsal ve sosyal gelişme ve iyi olma halini bozan bir durumdur. Karma okulların özgürleşme, eşitlik ve ortak toplum/ulus oluşumu yolunda temel bir uygarlık kazanımı olduğu, karma okullarda bile hâlâ cinsiyetçi ayrıma yönelik yılların tortularına bağlı sorunların süregeldiği bilinmekte olup bunların aşılmasına odaklanılması öncelik olmalıdır.
Karma eğitim tartışmaları bilimsel ve pedagojik değil politik referanslı niteliği ile sonuçlarında öğrencilerin ruhsal ve fiziksel olarak da etkileneceği kaygısına neden olmaktadır. Eğitimin gerici bir zihniyetle şekillendirilmesi toplumu dönüştürmenin en temel bileşenidir.
Laik demokratik bir ülkede siyasi iktidarlar inanç sistemlerini dayatarak eğitim politikalarını belirleyemez. “Gerekirse kız okulları da açabilmeliyiz.” cümlesinin arkasındaki siyasi iktidarın seçim öncesi daha da güçlenen dinci-gerici ittifaklarla birlikte toplumu yeniden şekillendirme çabasının hastanelere de yansıtılması ise özellikle son yıllarda hekimlik andını değiştirme girişimlerinde de kendini göstermektedir. Cinsiyet ve cinsel yönelim de dahil her türlü ayrımcılığın mesleki etik ilkelerimizin ihlali anlamına geldiği sağlık uygulamalarını yok sayan, cinsiyetçi ayrımcılığı sağlık alanında da meşrulaştırmaya çalışan bu tür söylemler sağlığa erişimin de sınırlanmasına yol açacak bir politik tutum olarak siyasal İslam’ı toplumun tüm dokularına yayma, Taliban’ın Afganistan’da yaratmış olduğu karanlık dünyayı ülkemizde de deneme planıdır. Kız çocuklarını ve kadınları karma eğitimden ve sağlık hakkından kopararak; özgür, eşit ve toplumsal cinsiyet eşitliğini özümsemiş bireyler olarak yetişmelerini ve yaşamalarını engellemek niyetini taşımaktadır.
Bu tür söylemlerle toplumun dinamiğini değiştirmeye çalışarak sizce kadınlara nasıl bir mesaj vermeye çalışıyorlar?
Evet toplumsal dinamikleri kadın aleyhine değiştirmek istiyorlar. Bunu artık açık açık yapmaktan da çekinmiyorlar. Türkiye’deki kadın mücadelesi tarihi açısından bakarsak hangi politik, etnik, ekonomik katmandan olursa olsun kadınlar, toplumsal konumlarını gerileten her türlü politikaya karşı duyarlılar. Kadınlar Taliban zihniyetinin yarattığı karanlık, vahşi, kadını yok sayan politikaların farkındalar.
Ataerkinin kendilerine dayattığı yaşam biçimini kabul etmiyorlar ve korkmuyorlar. Çünkü mücadele etmeden kazanamayacaklarını, ellerindeki tüm mevzilerini kaybedeceklerini biliyorlar.
Kaynak: Ekmek ve Gül
