Kadınlara sürtük demenin, namaz kılmayanı öldürmenin vacip olduğunu söylemenin, LGBTİ+’ları sapkın ilan etmenin, göçmenlere akla gelmeyecek hakaretler yağdırmanın, Kürt halkına-Alevilere ve diğer etnik farklılıklara dönük her türlü aşağılamada bulunmanın serbest olduğu bu ülkede şarkıcı Gülşen 4 ay önce gitaristine şakayla söylediği “maksadını aşan” sözleri nedeniyle yandaş basında ve sosyal medyada linç edilip gözaltına alındı ve tutuklandı!

Gülşen’in şaka da olsa sarfettiği sözler ne kadar kötüyse, bu çifte standartçılık da o kadar bayağı ve düşkünce.

Dahası meselenin Gülşen’in o sözleri olmadığını, toplumsal kutuplaştırmaya yeni araç ve argümanlarla benzin taşımak olduğunu bilmezden gelerek olup biteni bu sınırlar içinde okuyup, CHP’nin yaptığı gibi iktidar kervanına katılmak da bir o kadar zavallıcadır.

İktidarın istediği anda çeşitli ideolojik-kültürel farklılıkları kaşıyıp gündem değiştirmesi ya da kendi tabanını bu tür saldırılarla konsolide ederken karşıtlarından da parça koparması taktiklerinden biri daha oldukça kaba bir şekilde sahnelendi. Sabahtan beri bakanları, milletvekilleri, Diyaneti şusu busuyla histerik bir hava estiriliyor. Pislikleri paçalarından dökülürken her biri ahlak abidesi kesilerek topluma vaaz çekiyor. Kürt düşmanlığı, Alevi düşmanlığı, mülteci düşmanlığı, kadın düşmanlığı derken ardı ardına yasaklanan festivaller-konserler üzerinden aleni bir ideolojik kamplaşma yaratılıyor. Gülşen üzerinden estirilen rüzgar da bu yönelimin pik noktalarından biri oldu.

Arkasının nasıl geleceğini kestirmekse zor değil. Bunu en çok da “imam hatipleri biz kurduk” diyerek bu koroya katılan CHP düşünmelidir. Keza sürekli benzin taşınan mevcut kutuplaşmaya artık Kürt düşmanlığı yetmiyor iktidar bunun portföyünü genişletmek için bir laboratuvar kurmuş görünüyor. O laboratuvardaki malzemelerden birinin CHP ve mezhebi-etnik kimliği itibariyle genel başkanı olması hiç de şaşırtıcı olmayacaktır.

Mevcut krizin derinliği, iktidarın çürümeden çözülmeye evrilen gerçekliği ve iktidar olanaklarını terketmemekteki kararlılığı sayısız düşman icat ederek devam edecektir. Bu tutumun panzehiriyse eğilip bükülmek ya da “her şey güzel olacak” beklentisi yaratarak toplumsal tepkileri kötürümleştirecek vıcık vıcık bir parlamentarizm değil, dipdiri bir mücadele ruhu ve netliktir. Yani sınıf tutumu ve pratiğidir.

Kaynak: Alınteri