FOTOĞRAFLAR: Canavar trenlerde seyahat eden göçmenleri besleyen Meksikalı kadınlara, Azizelere (Las Patronas) samimi bir bakış Ufak Meksika kasabası La Patrona’dan günde birçok La Bestia (Canavar) adı verilen ve kuzeye, ABD istikametine giden uzun yük treni geçiyor. ABD’de yeni bir hayat kurmayı umarak sınıra doğru otostop çeken Orta Amerika ve Meksika’dan yüzlerce erkek, kadın ve çocuk […]
FOTOĞRAFLAR: Canavar trenlerde seyahat eden göçmenleri besleyen Meksikalı kadınlara, Azizelere (Las Patronas) samimi bir bakış
Ufak Meksika kasabası La Patrona’dan günde birçok La Bestia (Canavar) adı verilen ve kuzeye, ABD istikametine giden uzun yük treni geçiyor. ABD’de yeni bir hayat kurmayı umarak sınıra doğru otostop çeken Orta Amerika ve Meksika’dan yüzlerce erkek, kadın ve çocuk bu trenlerin tepelerine tünemiş. Yol boyu çocuk kaçırmalarını, yaralanmaları, tecavüzü, gaspı ve cinayete kurban gitmeyi göze alıyorlar.
Özellikle de kendi memleketlerindeki şiddetten kaçan Orta Amerikalıların tam anlamıyla bir mülteci krizi ortaya koydukları düşünüldüğünde bu alışılmadık bir görüntü değil. Ve bir grup kadının merhamet dolu nezaket eylemleri uluslararası ilgileri toplayan bir harekete dönüşmeseydi La Patrona kasabası her gün trenlerin geçtiği diğer küçük kasabalardan daha fazla göze çarpan bir kasaba olmazdı. Azizeler (Las Patronas) olarak tanınan bu bir grup kadın kendilerini her gün trenlere binen yüzlerce göçmene yiyecek ve su vermeye adamış. Yirmi yıl evvel Norma Romero tarafından başlatılan bu girişim şu anda bol kepçe pirinç, fasulye, ekmek ve sudan oluşan paketler hazırlayıp hareket halinde trenlerdeki ABD rotalı göçmenlere fırlatan on beş kişilik bir gruba dönüşmüş. Trene binenler için La Patrona’dan geçmek sarp ve tehlikeli bir yolculukta alabilecekleri en ferah nefeslerden biri.
2013’te, Azizelerle yaptıklarından dolayı Norma Romero’ya Meksika İnsan Hakları Ulusal Komisyonu tarafından İnsan Hakları ödülü verilmişti. Bu grup aynı zamanda “Llévate mis amores” (Bende ne varsa) belgeseline de konu oldu. Aşağıda, sitemize katkı sunan Hans-Maximo Musielik tarafından gerçekleştirilen bu foto-denemede yaptıkları mühim işe samimi bir bakış bulacaksınız. – Andrea Gompf
Doña Leonilda Vázquez; kendisi kızı ve diğer 13 kadın Azizeler grubunu 1995’te kurmuşlar. Amaçları Tierra Blanca ile Córdoba arasındaki tren istasyonlarında duraklayarak Meksika’yı arşınlayan belgesiz göçmenlere bedava yemek vermek.
Antonia Romero Córdoba’daki yiyecek depolarından birinde göçmenlerin kumanyalarında yan besin olarak verdikleri salçalar için kullandıkları taze domatesleri seçiyor. Bazı besinleri satın alıyorlar fakat besinlerin çoğu yerel marketler ve süpermarket zincirleri tarafından kendilerine bağışlanıyor.
Fasulye temizleniyor. Her gün 20 kilo fasulye pişirilmeden önce her çuvalın küçük taşlardan temizlenmesi gerekli; fasulyeleri tane tane ayırmadan yapılamayan yorucu bir iş.
Bir Azize pirinci karıştırıyor.
Doña Lupe yeni pişen frijolesleri (fasulyeleri) torbalara dolduruyor. Bazı günler artan olsa da her gün yaklaşık 20 kilo pirinç ve fasulye pişiyor.
Azizelerden biri tarafından uzatılan kumanyayı alabilmek için bir göçmen uzanabileceği kadar uzanıyor.
La Bestia (canavar) olarak bilinen trenden sarkan belgesiz göçmenler Azizelerin kendilerine fırlattıkları kumanyaları ve dolu su şişelerini yakalamaya çalışıyorlar. Su şişeleri kolay yakalansın diye ikili sarılmış.
Azizelerden biri, Antonia Romero, tren geçerken elinde iki torbayla kalakalmış. Geçen trenlerin hepsi belgesiz göçmenleri taşımıyor.
Azizelerden biri artanları buzdolabına koyuyor. Sığınakta hiçbir şey boşa gitmiyor. Azizeler günlük yemek ihtiyacını belirlemek için Tierra Blanca tren istasyonuyla iletişim halindeler; istasyon günlük geçecek göçmen sayısını biliyor.
Tierra Blanca’daki göçmenler trenlere bindiğinde demiryolunun ilerisinde Azizelerin ellerinde yiyeceklerle onları beklediklerini biliyorlar. Göçmenlere göre onlar birer anne figürü ve azizeler. ABD yolculukları sırasında Azizeler onlara biraz umut veren ve gülümsemelerini sağlayan nadir şeylerden biri.
Bir göçmen kameraya gülümsüyor. Birçok göçmen gazetecilerin gelip fotoğraf çektiğini ve yayınladıklarını biliyor; böylece memleketlerindeki akrabaları onları görebilir.
Doña Tere Azizeler göçmen sığınağında çarşafları asıyor. Belgesiz göçmenleri beslemek dışında, onlara güvenli bir sığınak da sunmaya çalışıyorlar. Bu, grubun işini katlıyor.
Samantha (gönüllü), bir göçmene kumanya uzatıyor. Bazen tren kondüktörü La Patrona’dan geçerken bariz hız düşürüyor. Böylece göçmenler kendilerine fırlatılan kumanyaları aha kolay yakalayabiliyorlar.
Bir çocuk demiryolu boyunca oynuyor. Trenin günlük hareketleri, büyürken onun da yaşamının bir parçası.
Bir gönüllü Azizelerin sığınağına su şişelerini geri götürüyor.
İki genç gönüllü, Samantha (solda) ve Victor (sağda), günlük işlerin ardından yorgun, uzanmışlar. Günlük işlerin halledilmesi için birçok gönüllü Azizelere yardıma geliyor.
[Remezcla.com’da yer alan İngilizce orijinalinden Canan Coşkan tarafından Sendika.Org için çevrilmiştir.]
Sendika.Org, yayın hayatına başladığından bu yana işçi sınıfı hareketinin, solun ve genel olarak toplumsal muhalefetin gündemine ilişkin, farklı politik perspektiflerden düşünsel katkılara açık bir tartışma platformu olagelmiştir. Sitemizde yayımlanan yazılar yayın kurulunun politik perspektifiyle uyumluluk göstermeyebilir. Amacımız, mücadelenin gereksinim duyduğu bilimsel ve politik bilginin üretimini zenginleştirecek tüm katkılara, yayın ilkelerimiz çerçevesinde, olabildiğince yer verebilmektir.
