Ben Özgecan, yandım ama ölmedim.

Duyun sesimi. Öldürülen kız kardeşlerim karşıladı beni

Onların yanındayım. Benim için yas tutmayın. Hepimiz için isyana devam edin…

Tarihe baktığımda benim gördüğüm savaşlar ve o büyük fetihler değildir. Benim gördüğüm katliamlar ve işgaller tarihidir. Ve insanlık tarihinin şimdiki zamanlarında hala duymadıysanız veya hala görmediyseniz aslında yeni değil ama politik bir katliamlar tarihi yaşanıyor. Bu katliamların en büyüğünü de kadın katliamları oluşturuyor.

Ne korkunç değil mi? Eğer biz kadınlar durduramazsak bunu, bundan belki de yüzlerce yıl sonra bu dönemi kadın katliamları dönemi, olarak okuyacak gelecek nesiller …

Biz kadınlar yüzlerce yıldır öldürülen her kadınla öldük, her kadın direnişiyle yeniden doğduk. Biz kadınlar öldüğümüzde de doğduğumuzda da hep yeni bir mücadele başlattık.

Ortaçağda cadı dediler yakıldık..

1857’de dokuma işçisiydik, yakıldık

1911’de gömlek fabrikasında, yakıldık..

2005’de Bursa’da tekstil atölyesinde, yakıldık

Kimi zaman bıçaklandık 14, 15 yerimizden, kimi zaman kurşunlandık..

Çocuk olduk, genç kız olduk, anne olduk, eş olduk, karı olduk, bayan olduk namus olduk, fıtrat olduk ama kadın olamadık.

Şimdi de hepimiz Özgecan olduk onunla beraber yandık, onunla beraber öldük….

Şimdi yeniden dirilme zamanı.

Unutma 2008’den bugüne 1148 kadın öldürüldü ve öldürülüyor. Bu ne Ahmet’lerin Mehmet’lerin sapıklığının sonucudur, ne de kadınların açık ya da kapalı olmasının. Bu AKP iktidarının erkek egemen, dinci, gerici politikalarının sonucudur. Bu politikaların devam etmesine izin verdiğimiz sürece kız çocuklarımızın olduğu kadar erkek çocuklarımızın da geleceği tehlikededir.

Çözüm idam değildir. Kaldı ki ülkemizde idam hiçbir zaman bireylere yönelik suçlara karşı uygulanmamıştır. Şimdi kadın katillerine iyi hal indirimi uygulayarak cezalarını 1 yıla, 2 yıla indiren bu zihniyetten yine bu katilleri idam etmesi beklentisi yanlıştır.

Şimdi susma zamanı , şimdi balkonlardan ıslık çalma zamanı değildir.

Şimdi AKP’nin kadın düşmanlığına, dinci gerici politikalarına, çocuklarımız için öngörülen gerici eğitim sistemine karşı mücadele etme zamanıdır.

Şimdi kadın kadına sokağa çıkma zamanıdır.

Şimdi kadınlarla birlikte yazılan tarihin yönünü değiştirme zamanıdır.

Biz dünden bugüne öldürülen hiçbir kız kardeşimizi unutmayacağız. Yas da tutmayacağız.

Eşitiz, biz varız  diyerek , çantamızda biber gazı taşımadan, yürürken arkamızdan gelen ayak seslerini dinlemeden, dolmuşta son yolcu olmaktan korkmadan, çocuklarımızın geleceğinin kaygısını duymadan ve ölmeden yaşayabileceğimiz bir dünya kurana kadar geceleri de sokakları da meydanları da terk etmeyeceğiz.

8 Mart’a içimizdeki bu isyan ateşini büyüterek yüreğimizdeki kız kardeşlerimizle gideceğiz.

Unutma!! Zaman şimdi kadınların isyan zamanı….