İdamların 40. yılı nedeniyle dün ODTÜ’de yapılan foruma katılamayan Oral Çalışlar’ın, bu forum için kaleme aldığı yazıyı yayınlıyoruz…

Sevgili Aysel Buğdaycıoğlu’na…

Bugün aranızda olamadım…
Deniz’i, Yusuf’u ve Hüseyin’i tam 40 yıl önce yitirdik.
ODTÜ forumlarının sevgili hatibi Sinan Cemgil’i de onlarda önce yitirmiştik.
ODTÜ’de Forum geleneğinin başladığı yıllarda öğrenciydim. Sonra İstanbul, sonra yeniden Ankara ve Siyasal Bilgiler Fakültesi.
Heyecan dolu günlerdi. Mutluyduk ve gelecek umudu içindeydik.
Deniz en yakışıklımız ve neşelimizdi.
Onu Siyasal kantininde ayağında Filistin’den getirdiği lastik botuyla hatırlıyorum.
Deniz, Hüseyin, Yusuf, Sinan, Mahir, İbrahim, Hüseyin, Ulaş, Koray…
Hepsi 20’li yaşlarındaydılar…
Genceciktiler.
Dünyayı değiştireceklerine inanmışlardı. Dünya değişiyordu.
Onlar değişimin, büyük devrimci hayallerin Türkiyesi’nin çocuklarıydılar.
Statükoyla hesaplaşmaya girişen 68 kuşağının öncüleriydiler.
Çok sevilirlerdi…
Onlar zapt edilemez heyecanlarının, umutlarının peşlerine düştüler.
Bir düşler kuşağıydı bizim kuşak…
20’li yaşlarında onları öldürenler, öldürmeye azmedenler bildiğimiz, tanıdığımız sistemin temsilcileriydiler.
1915’te Ermenileri,
1925’te ve daha sonra Kürtleri,
1937-38’de Dersimlileri katlettiler.
1942’de Varlık Vergisi’ni çıkardılar.
6-7 Eylül 1955’e Rumlara, Yahudilere, Ermenilere saldırdılar…
Deniz, idama giderken “Yaşasın Kürt ve Türk haklarının kardeşliği” diye haykırırken, işte bu geçmişi sahipleniyor, bu geçmişi hatırlatıyordu…
40 yıldır onlar aramızda değiller…
Sonra başka arkadaşlarımızı da kaybettik.
Bizim saçlarımız ağardı.
Onlar hep genç kaldı.
Umutlarıyla ve hayalleriyle…
Bize kocaman bir gelecek bıraktılar…