Baykalsız bir CHP ile Tayyipsiz bir AKP bir araya gelemez mi? Son derece güçlü bir koalisyon hükümeti! Big Brother açısından bakıldığında en iyi araç bu değil mi? Acaba hedef bu mu? Bu hedefe giden yoldaki engeller mi temizleniyor? Dedik ya: zihin jimnastiği…

Belki tesadüftür; ille de bir komplo aramaya gerek yoktur. Ama şu referandum (+seçim) süreci başladığından beri üç siyasi partide büyük değişiklikler yaşandı.

Birincisi CHP. Ömründe ilk kez başbakanlığa bu kadar yakınken (gelecek seçimlerde CHP-MHP koalisyonu iktidarı ciddi bir olasılıktı ve bu gerçekleştiğinde büyük ortak olan CHP’nin başkanı başbakan olacaktı) Deniz Baykal, bir altın vuruşla istifaya zorlandı. CHP resmen bir operasyon yedi. Bu operasyonun hedefleri belki yakın gelecekte daha da belirginleşecek. Ama Önder Sav’ın pek de kibarca olmayan manevralarıyla başkan olan Kılıçdaroğlu’nun CHP’si farklı bir CHP olma yolunda ilerliyor adım adım.

İkincisi Mustafa Sarıgül önderliğindeki Türkiye Değişim Hareketi. İddia sahibi olan bu siyasi hareket pek de gürültülü olmayan biçimde siliniverdi politik arenadan. Sanki Baykal operasyonu Baykal’dan çok Sarıgül’ü vurdu. Altta ne gibi çatışmalar ve pazarlıklar yaşandı bilemiyoruz, ama bu kadar gürültü çıkaran bir hareketin bu kadar kolayca silinivermesi doğrusu ilginç.

Üçüncüsü ise Saadet Partisi. Bir kongrede kabak gibi ikiye bölünüverdi. Partide maddi güce sahip olan genel başkan Numan Kurtulmuş “evetçi”, manevi güce sahip olan Erbakan ve aksaçlılar ise “hayırcı”. Şimdilik tek bir şey belli: Saadet Partisi artık eskisi gibi olamaz. Kurtulmuş’un AKP’ye katılacağı, hatta Tayyip’in yerine geçeceği, Erbakan’ın başka bir parti (adı bile etkisinin ne kadar olabileceğini gösteriyor: Huzur) kuracağı türünden senaryolar gündemde. Yakın bir zamanda Saadet Partisi diye bir parti kalmayabilir.

Evet, bunların hepsinin üst üste gelmesi tesadüf olabilir; veya politik süreçlerin keskinleşmesinin sonuçları olarak değerlendirilebilir. Ama pek de objektif süreçler olarak görülmüyorlar. Baykal olayı resmen bir komplo ve bu komplo gelecekteki iktidarı belirleyebilir. Sarıgül’ün yelkenleri bu kadar kolay suya indirmesi manidar. Kurtulmuş’un ise “evet” çıkışının nelere yol açacağını bilmemesine olanak yok. Sanki bir hedef var ve bu hedefe giden yoldaki taşlar temizleniyor: Baykal, Sarıgül, Erbakan. Kaybedenler bunlar.

Biraz zihin jimnastiği yapalım. Sıra kimde? Şimdi hangi parti karışabilir? Hangi parti tartışmaların göbeğine oturmaya başlıyor ve sanki bir şekilde köşeye sıkıştırılıyormuş gibi? MHP’ye ne dersiniz? İnegöl ve Dörtyol olaylarından sonra MHP bir araya gelinebilecek bir parti olmaktan çıkmıyor mu? İktidar ortağı adayı ciddi bir kitle partisi olmaktan çıkıp, bir sokak partisi olmaya zorlanmıyor mu? Bu sürecin böyle devam etmesinin, Türkiye’ye vereceği zararlar bir yana, MHP için de pek hayırlı sonuçlar vermeyeceği açık değil mi?

Zihin jimnastiğine devam: Ya AKP? Şu Tayyip’i ne yapmalı? Cumhurbaşkanı yapsak da mı kurtulsak? Var mı yerini dolduracak biri? Kurtulmuş? Davutoğlu? Babacan? Gül? Şöyle yıpranmamış ve halkın benimseyebileceği biri olmalı!

Baykalsız bir CHP ile Tayyipsiz bir AKP bir araya gelemez mi? Son derece güçlü bir koalisyon hükümeti! Tek başına AKP’den de güçlü, tek başına CHP’den de güçlü, zayıf olacağı gün gibi aşikar olan CHP-MHP koalisyonundan çok daha güçlü. Üç-beş sene de böyle bir iktidar ile idare edilse Türkiye? Big Brother açısından bakıldığında en iyi araç bu değil mi? Acaba hedef bu mu? Bu hedefe giden yoldaki engeller mi temizleniyor? Dedik ya: zihin jimnastiği…

Peki, bir zamanlar Türkiye’nin en güçlü partisi olan TSK? Valla şu sıralar, Türkiye’nin en fazla operasyon yiyen silahlı örgütü sıralamasında PKK’yı bile sollamış durumda! Eski-yeni birçok yöneticisi hakkında yakalama emri çıkarılmış bir silahlı örgüt! Tepesi çoktan teslim alınmış, orduevlerinde direnmeye çalışıyor!

Big Brother satranç oynamaya başladı galiba. Referandum-seçim süreci daha çok su kaldıracak gibi. Bu oyun nasıl bozulur? Başka yazılarda tartışırız.